پاورپوینت تل ابلیس

دوره ابلیس I

سفال تل ابلیس

در طبقه I تل ابلیس هنر سفالگری نه تنها از لحاظ کمی بلکه از لحاظ کیفی نیز پیشرفت زیادی نموده بود. اما از لحاظ ساخت یا تکنیک همان روش قبلی ادامه داشته است.

سفالگران این دوره در حدود ۶۲۰۰ سال قبل به موازات ذوب سنگ مس بوسیله صنعتگران خود پیشرفت مهمی نیز در سفالگری نمودند. این پیشرفت را به راحتی می توان در امر پوشش و نقاشی ظروف سفالین مشاهده کرد. به نظر می رسد که تحول در هنر نقاشی ظروف سفالین در این دوره نسبتا به سرعت اتفاق افتاده چون که هیچگونه آثار و نشانه های ابتدائی از نقوش دیده نشد.

به عبارت دیگر شاید بتوان گفت که ارتباط نزدیک بین ساکنان تل ابلیس با سایر نقاط پیش از تاریخ ایران و بین النهرین در اواخر هزاره ۵ ق.م به سرعت فراهم شد و مردم آن عصر توانستند از این طریق هنر سفالگری را بیاموزند. (صفحه ۱۹۷- دکتر محمد رحیم صراف)
به نظر می رسد که طبقه I ابلیس معرف یک دوره کوتاه انتقالی از دوره لاله زار به دوره ابلیس است.

یک نمونه آزمایش کربن ۱۴ از سفال بردسیر قدمت آنها را ۴۲۰۰- ۴۴۰۰ ق.م تعیین کرده است. (صفحه ۴۱۰- دکتر ملک شهمیرزادی)

کلیاتی در رابطه با جنوب شرق

در ۱۹۳۶ م. سر اورل استاین طی بررسی ها و کاوش های باستان شناسی از ناحیه مکران تا بلوچستان در حوضه رودخانه بمپور، طی کاوش های اولیه قطعاتی از سفالینه های ظریف خاکستری رنگ و منقوش را بدست آورد و آنها را در دوره کالکولتیک طبقه بندی کرد. (صفحه ۱۰۶ – سیف الله کامبخش فرد)

آثار سفال منقوش این ناحیه بیشتر مربوط به دوره کالکولتیک است و نقوش سفالینه ها را بیشتر تصاویر جانوران از جمله بزهای کوهی تشکیل می دهد. با این حال نقش مرغان و پرندگان نیز وجود دارد و نشان می دهد که محیط زیست باستانی این منطقه، موقعیت بهتری نسبت به عهد معاصر داشته است.(صفحه ۱۰۷ – سیف الله کامبخش فرد)

تاریخچه کاوش

این تل در سال ۱۳۱۴ به دنبال یک بررسی باستان شناسی بوسیله سر اورل استاین کشف و مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بررسی فوق نشان داد که اولا تل مذکور در سال ۱۳۱۴ بصورت تپه ای بود که دارای ۱۲۰۰متر طول و ۸۰۰متر عرض و ۱۱ متر ارتفاع بوده، ثانیا در آن تاریخ به علت وجود آثار و مدارک باستانی به عنوان یک تپه پیش از تاریخ در استان کرمان معرفی شد.

از سال ۱۳۱۴ تا ۱۳۴۴ هیچگونه مطالعه باستان شناسی دیگری در مورد تپه انجام نگرفت. در پائیز سال ۱۳۴۴ یک هیئت باستان شناسی به سرپرستی کالدول تپه مذکور را مجددا مورد بازدید و ارزیابی علمی قرار داد.

اما به علت خاکبرداری های غیر مجاز جهت استفاده از خاک آن به عنوان کود، نه تنها هیچ گونه آثاری از بلندی ۱۱ متری آن باقی نمانده بود بلکه در قسمت مرکزی تپه یک گودال عمیق و وسعی ایجاد شده بود و شاید بخاطر همین وضعیت بود که ساکنان اطراف اسم آن را به نام تل ابلیس نامگذاری کرده اند.
( صفحه ۱۹۳ – دکتر محمد رحیم صراف)

معماری تل ابلیس :

طی حفاری های انجام شده بقایای سه واحد مسکونی مشخص شدند که کلیه اطلاعات موجود درباره چگونگی معماری در دوره استقرار در روستا ها در تل ابلیس بر اساس همین ۳ واحد مسکونی بدست آمده اند .

در این منطقه دیوار خانه ها از خشت ساخته شده و روی آنها را با کاهگل می پوشاندند . خشت ها دارای فرو رفتگی هایی که به دلیل آن نفوذ ملات بدرون خشت ها به منظور مقاوم سازی بوده است . پهنا و ضخامت خشت ها تقریبا به یک اندازه بود .

دیوارها فاقد پی بودند و برای ساختن منازل ابتدا منطقه مورد نظر را صاف و همواری می ساختند . منازل دارای دیوار های محصور کننده بودند که با پشتیبان های خشتی تقویت شده بودند از پشتیبان های داخلی علاوه بر تقویت دیوار برای قرار دادن سر تیر های سقف نیز استفاده می شد به همین دلیل پشتیبان های داخلی بنا در و دیوار مفابل در یک راستا قرار داشتند . دیوار ها را با کا هگل اندود می کردند و به همین دلیل از چگونگی قفل وبیت دیوار ها در کنج ها اطلاعاتی در دست نیست روی اندود سطح داخلی بعضی از دیئار ها را با محلولی از گل اخری یا گل اخری رنگ آمیز ی کرده بودند .

به همراه عکس های تل ابلیس

این پاورپوینت مربوط به رشته تاریخ شاخه باستان شناسی می باشد