شناسایی ظرفیت‌های سرمایه اجتماعی با تاکید بر شبکه سازی در تهران

فهرست مطالب:

چکیده:
این مقاله تلاش می کند بر اساس شبکه های اجتماعی، وضعیت سرمایه اجتماعی در شهر تهران را روشن سازد. بدین روی پس از مروری بر ادبیات نظریِ شبکه های اجتماعی و سرمایه اجتماعی، روش پیمایش را برای دسترسی به اهداف خویش انتخاب می کند. نتایج تحقیق نشان می دهدکه: ابعاد عینی سرمایه اجتماعی (مشارکت مذهبی، مشارکت همیارانه و مشارکت خیریه ای) از سطح قابل قبولی در میان پهنه اقتصادی – اجتماعی پایین شهر تهران به نسبت پهنه های متوسط و بالا برخوردار است. ولی روی هم رفته سرمایه اجتماعی در سطح شهر تهران در حد نازلی است و این میزان در میان پهنه های مختلف تفاوت چندانی با هم ندارند. میزان روابط در شبکه های تعاملی درون گروهی که شامل اقوام و خویشان درجه ۱ است به مراتب بیشتر از میزان روابط در شبکه های تعاملی برون گروهی است. بنابراین یکی از عوامل کاهش سرمایه اجتماعی قوی بودن شبکه های درون گروهی است. راهکار و پیشنهاد این مقاله جهت افزایش سرمایه اجتماعی  این است که شهرداری تهران براساس فضاهای عمومی نظیر فرهنگ سرا، سرای محله، خانه فرهنگ، پارکها و بوستان ها و… که در اختیار دارد فضای عمومی را جهت افزایش تعاملات عمومی گسترش دهد تا از این طریق علائق مشترک و اعتماد را در میان شهروندان افزایش دهد.
کلید واژه: سرمایه اجتماعی، شبکه های درون گروهی، شبکه های برون گروهی، اعتماد، مشارکت

مقدمه و بیان مسئله
چارچوب نظری
روش تحقیق
تجزیه و تحلیل یافته‌ها
سرمایه اجتماعی و عناصر سازنده آن:
سرمایه اجتماعی بر حسب پهنه های اجتماعی- اقتصادی( بالا، متوسط و پایین)
سرمایه اجتماعی بر حسب متغیرهای زمینه ای
نتیجه گیری
راهکارها و پیشنهادها
منابع و مأخذ