تحقیق در مورد روشهای تغییر و اصلاح رفتار

تغییر و اصلاح رفتار و رفتار درمانی

نظریه شخصیت

رفتار درمانگران توجه چندانی به ارایه نظریه ای در زمینه‌شخصیت نداشته اند آنان در درجه‌ اول این فرض را پذیرفته اند که اکثر رفتارهای انسان آموخته شده است و بنابراین می توان با استفاده از اصول یادگیری رفتارها را تعدیل کرد ویا کلا تغییر داد.

از این رو می توان گفت که همان اصول و قواعدی که در شیوه های یادگیری انسان مطرح است در تدوین وتکوین شخصیت و یا اضمحلال آن نیز موثر است و پایه و اساس رشد شخصیت به حساب می آید .

الگویی که رفتارگرایان برآن اساس شخصیت را توجیه می کنند همان الگوی یادگیری محرک – پاسخ ( و یا الگوی محرک – ارگانیزم – پاسخ ( S-O-R ) است . در الگوی اول فرد را صرفا زاده نوع پاسخهایی می دانند که فرد در قبال محرکهای مختلف محیطی از خود بروز می دهد . در الگوی دوم نوع پاسخهایی می‌دانند که فرد در قبال محرکهای مختلف محیطی از خود بروز می دهد .

در الگوی دوم نوع تعبیر و تفسیر و برداشت فرد از محرکها عامل مهمی در تعیین نوع پاسخها و چگونگی رفتار و شخصیت او به حساب می آید . در قالب نظریه رفتاری محرکها و عوامل محیطی نقش قاطع و تعیین کنندهای در تغییر و تکوین شخصیت دارند و شخصیت افراد تابع محیطی قرار می گیرد که در آن رشد می یابند ( شفیع آبادی ، 1378).

فهرست مطالب (روشهای تغییر و اصلاح رفتار)

تاریخچه۱

مفاهیم بنیادی نظیریه رفتار درمانی۴

نظریه شخصیت۴

ماهیت انسان۵

مفهوم اضطراب و بیماری روانی۷

ماهیت رواندرمانی در رفتار درمانی۸

فرآیند درمان۹

ارزیابی در رفتار درمانی۱۳

تکنیکهای رفتار درمانی

روشها و فنون برخاسته از شرطی سازی پاسخگر۱۵

حساسیت زدایی منظم۱۵

آموزش جرأت ورزی۱۶

مواجهه تدریجی۱۸

غرقه سازی۱۸

انزجار درمانی۲۰

روشها و فنون برخاسته از شرطی سازی کنشگر

روشهای افزایش رفتارهای مطلوب موجود۲۱

روش تقویت مثبت۲۱

روش تقویت منفی۲۲

اقتصاد ژتونی۲۳

قرارداد رفتاری۲۴

روشهای ایجاد رفتارهای تازه

روش شکل دهی رفتار۲۵

روش زنجیره سازی رفتار۲۶

روشهای کاهش و حذف رفتارهای نامطلوب

روشهای مثبت کاهش رفتار۲۶

روشهای منفی کاهش رفتار۲۸

کارآیی رفتاردرمانی برای اختلال های ویژه ۳۰

فهرست منابع۳۴

رفتار درمانی و تغییر و اصلاح رفتار

تاریخچه :روشهای تغییر و اصلاح رفتار

تاریخچه به کارگیری رویکرد رفتاری را می توان به سه بخش تقسیم کرد. جزء اصلی رویکرد رفتاری شرطی سازی کلاسیک [۱]یا شرطی سازی پاسخگو نام دارد که بر پایه کارهای پاولف (۱۹۴۰) و هال ( ۱۹۴۳) مبتنی است (ساعتچی ، ۱۳۷۹) کاربرد اصلی شرطی سازی کلاسیک در روان درمانی اصطلاحاً رفتار درمانی نامیده می شود (شفیع آبادی ۱۳۷۸) و پیگیری جریان رشد رفتار درمانی و یا تاریخچه آن شبیه تعقیب رودخانه‌ای است با انشعابات فراوان که از پایین به طرف سرمنشأ در حرکت است . چون جریانهای زیادی به این رودخانه ملحق می شوند. بعد از مدتی تشخیص اینکه کدام جریان اصلی رودخانه است مشکل می شود ( کورسینی ۱۹۷۳، ترجمه شفیع آبادی ۱۳۷۸).ذیلا به چند مورد از این جریانها اشاره شود.

یکی از این جریانها انزجار درمانی نام دارد. کانترویچ [۲] (۱۹۲۹) اغلب بعنوان اولین استفاده کننده از این رویکرد مبتنی بر یافته های آزمایشگاهی معروف است . او با بکارگیری مدل شرطی سازی متقابلی بیمار الکلی را درمان کرد. بدین ترتیب که الکل را با شوک قوی الکتریکی همراه کرد و موجب ایجاد بازتابهای امتناع بدنی و تنفر از الکل شد (کورسینی ، ۱۹۷۳).

دومین جریان بوسیله کسانی شکل گرفت که تلاش کردند تا سیستم های گسترده نظریه شخصیت و رواندرمانی را در چارچوب نظریه یادگیری بیان کنند. برجسته ترین تلاشها در این حیطه بوسیله دولارد میلر ( ۱۹۵۰) صورت گرفت (کورسینی ، ۱۹۷۳) آنها که سعی کرده اند نظریه روانکاوی را در قالب واژه های یادگیری به کار گیرند معتقدند که رفتار نوروتیک بریک کشمکش عاطفی ناآگاه مبتنی است که معمولا از دوران کودکی سرچشمه می گیرد . به اعتقاد آنها کشمکشهای روان نژندی به وسیله والدین و در موقعیتهای تغذیه ،آموزش نظافت ، آموزش جنسی و … آموزش داده می شود و کودکان آن را فرا می گیرند ( شفیع آبادی ، ۱۳۷۸).

[۱] -classical conditioning[۲] – kantorovich

گروه رشته روانشناسی

مقاله مرتبط

مقالات رشته جامعه شناسی و رشته روانشناسی